6e Editie van de YLBA nóg spannender
BLOG ELSKE DOETS:
Het is minder dan 48 uur geleden dat de Young Lady Business Academy, editie 6.0, is afgesloten. Op grond van mijn emoties na eerdere edities, waarbij de kick een positief verschil te hebben gemaakt al enorm sterk was, had ik niet verwacht dat ik na een nieuwe Academy nog weer zoveel méér voldoening zou voelen. En er ogenschijnlijk nóg weer zoveel meer impact bij de Young Ladies teweeg is gebracht. Terwijl het logisch zou zijn te verwachten dat er na een x-aantal edities een zekere gewenning bij mij optreedt, lijkt er juist sprake van een tegenovergestelde ontwikkeling. Bij elke YLBA zie ik het spannender, opener, ingrijpender en emotioneler worden.
Waardoor de Young Ladies nóg grotere stappen maken!
Natuurlijk vraag ik me af of die toenemende spanning en ontlading alleen voor mij als initiatiefnemer geldt. Of dat ook de Young Ladies – voor wie YLBA telkens een geheel nieuwe beleving is – tijdens de Academy inderdaad steeds heftiger door elkaar worden geschud, op een positieve manier natuurlijk. Wanneer ik afga op wat de Young Ladies opschrijven over hun week bij YLBA 6.0, is dat laatste het geval. Als eerste citeer ik Romée:
‘De YLBA voelt aan als een vette achtbaan waar ik niet uit wil.(…) Af en toe is er een looping: dan staan mijn zintuigen helemaal aan en wordt mijn passie aangewakkerd. En misschien nog wel het mooiste is dat ik ieder ritje naast iemand anders zit die me inspireert. Bedankt voor deze ervaring! Ik hoop dat de rit nog lang niet stopt.’
Erg mooi. Dat beeld van de achtbaan. Het sluit prachtig aan op wat een andere Young Lady, Sarah, schrijft over hoe ze is opgeschud:
‘Wát een week, Elske! En wat heb je mij aangespoord om uit mijn comfortzone te stappen. Gewoon te dóen en te zíjn. Bedankt…’ En Farhad zegt op haar beurt: ‘Een onvergetelijke week!’
Wat me tegelijkertijd opwindt en verontrust is dat de Young Ladies het verschil met het reguliere onderwijs zo benadrukken (‘ik leer hier in één week veel meer dan in een jaar op school’), waar ze kennelijk vastzitten of onvoldoende worden uitgedaagd, met deze reactie van Anne als treffende illustratie:
‘Het is nooit de perfecte tijd, dus stop ik met wachten en start nu.’
Vanzelfsprekend scherp ik het programma na elke YLBA verder aan. En merk ik dat Young Ladies tijdens de laatste, digitale edities (vanuit hun eigen, veilige kamers) openhartiger zijn, juist door de afwezigheid van fysieke barrières en angsten. Maar de belangrijkste reden dat de YLBA alsmaar spannender wordt, zowel voor de Young Ladies als voor mij, is dat het steeds duidelijker blijkt dat de Academy ondanks het volle programma eigenlijk maar om één programmapunt draait…
Zonder aarzeling naar voren te durven stappen en zeggen: ‘Hier ben ik!!!’
Alle jonge vrouwen die dat ook willen uitschreeuwen, zich nu nog inhouden maar daar van af willen, heet ik van harte welkom bij een volgende editie.