Britt Verschuuren: ‘Ik ben liever degene die levert’.

V: Wat maakt dat het thema veiligheid ‘jouw ding’ is? Het klinkt niet meteen supersexy.
A: Ik vind ‘Veiligheid’ júist een heel spannend onderwerp. Waar veiligheid in gevaar is of onder druk staat, is er een belangrijke maatschappelijke opdracht te vervullen. En aangezien ik wel van een uitdaging houd, en graag flink wat adrenaline door mijn aderen voel stromen, is die veiligheid voor mij dus wél aantrekkelijk. 

V: Je wist al heel vroeg dat veiligheid jouw interesse had.  
A: Mijn vader heeft in Libanon gediend. Daar vertelt hij regelmatig over. Zijn taak om in een ver land veiligheid te brengen en het gevaar dat daarmee gepaard ging, hebben beiden indruk op mij gemaakt. Op een gegeven moment was er volgens hem zelfs een narrow escape en is er een kogel vlak over zijn baret    heengegaan! Dan komt het thema heel dichtbij en besef je dat veiligheid niet vanzelfsprekend is, hier in Nederland misschien wel, maar in grote delen van de wereld niet.   

V: Je wilt topambtenaar worden. Achter de schermen, dus. Een bewuste keuze?
A: Zeker. In eerste instantie had ik wel politieke ambities, maar ik ben erachter gekomen dat die richting niet helemaal voor mij is weggelegd. Ik ben prestatiegericht en wil eerlijk zijn. Voor die kwaliteiten heb je als topambtenaar denk ik meer ruimte dan als politicus, want dan moet je kiezers zien te boeien en aan je weten te binden.  

V: En met eerlijkheid trek je geen kiezers?
A: Zo ver wil ik niet gaan. Politiek is gewoonweg een ander spel. Net als mijn vader ben ik liever degene die levert dan die erover praat.

V: Je houdt van een adrenalinekick, zeg je. Is een ministerie daarvoor de ideale omgeving?
A: Ook in Nederland is nog een wereld te winnen op veiligheidsgebied! Denk alleen al aan de achterstandswijken in de grote steden en de dreigende toename van armoede. Als de overheid in die wijken niet voldoende effectief aanwezig is, kan bijvoorbeeld de drugscriminaliteit daar zomaar nóg verder opbloeien.      

V: Wat zou jou topprioriteit zijn als je morgen die gedroomde functie van topambtenaar had? 
A: Ik zou vooral “aan de voorkant” nog meer maatregelen nemen, dat wil zeggen: nóg intensiever proberen te voorkomen dat bijvoorbeeld pubers vatbaar zijn voor aanlokkelijke verdiensten uit drugshandel. Maar misschien hangt mijn voorliefde  voor preventie wel samen met een andere topprioriteit.

V: En dat is…?’
A: Dat een orgaan als het Veiligheidsberaad qua samenstelling meer divers moet worden. Als ik even op vrouwen focus: wanneer zij in grotere getale in dat beraad vertegenwoordigd zouden zijn, krijg je, denk ik, andere accenten in het veiligheidsbeleid: meer empathisch, meer gericht op de lange termijn.   

V: Dus meer vrouwen zou wat jou betreft ook een topprioriteit zijn?   
A: Absoluut, ja.

V: Ben jij iemand die zo prestatiegericht is dat je niet rust voordat je inderdaad op je gedroomde plek zit?
A: Ik neem mijn doelen serieus. Dus als ik uiteindelijk geen topambtenaar word zou ik daar zeker teleurgesteld over zijn. Maar ik ga daar helemaal niet vanuit. Mede door de Academy heb ik er alle vertrouwen in dat het gaat lukken.

V: Je hebt onlangs al een eerste stap gezet…  
A: Haha! Ik heb gesolliciteerd naar een overheidsfunctie die met cyber security te maken heeft. In mijn brief heb ik uitgelegd hoezeer veiligheid me aan het hart gaat, maar ook dat ik nog vrijwel niets van cyber weet.

V: En hoe is dat afgelopen?
A: Ik ben aangenomen. Volgende week begin ik!