Eline Bobbe: ’11 miljoen koffiebekers per dag die nodeloos veel ruimte innemen’.

V: Wie denkt er na over koffiebekers? Jij dus…
A: Ja. Maar die koffiebeker is toeval. Als ik aan een ontwerpwedstrijd had meegedaan die over theelepeltjes was gegaan, was ik over theelepeltjes in plaats van koffiebekers gaan nadenken.

V: Dus de koffiebeker kwam op je pad door een ontwerpwedstrijd?
A: Klopt. Uit interesse voor het vak ben ik me al vroeg gaan aanmelden voor ontwerpwedstrijden. Heb er ook twee gewonnen. De koffiebeker was het onderwerp van een Packathon, een specifiek type ontwerpwedstrijd dat zich richt op verpakkingen.

V: Tot dan toe wist niemand beter dan dat een koffiebeker rond was. Maar toen kwam jij.
A: Ik heb de driehoekige koffiebeker bedacht. Na gebruik kun je ‘m weer in elkaar vouwen. Dat scheelt zo’n 50 procent in ruimte, vóór en ná gebruik.  

V: Nou en? kun je zeggen. Maar jij weet beter…
A: Door ronde koffiebekers komen prullenbakken snel vol te zitten. En gaan mensen hun afval elders weggooien, vaak op de grond. Invoering van mijn koffiebeker – zonder deksel ook nog eens – scheelt fikse hoeveelheden zwerfafval. En levert ook besparingen op in het transport. Je kunt in veel kleinere dozen evenveel bekers vervoeren.  

V: Geweldig! Toch…?
A: Maar ik ben er nog niet. Om zo’n product goed te lanceren en licenseren ben je afhankelijk van goede mensen. En van goede netwerken.

V: Nog geen tijd voor feest dus, ondanks je prachtige vinding.
A: Omdat het pas écht geslaagd is als die driehoekige bekers er daadwerkelijk zijn. Als die efficiencywinst in de verpakkingen wordt gerealiseerd. En het zwerfafval inderdaad wordt teruggebracht. Daarvoor ben ik afhankelijk – en dat inzicht vind ik misschien wel belangrijker dan mijn vondst – van anderen. Alleen samen kun je iets bereiken.

V: Waarom wil je die gezamenlijkheid zo benadrukken?
A: Ten eerste omdat belangrijke vooruitgangen meestal teamprestaties zijn. En ten tweede omdat ik me beter voel bij samenwerkingsverbanden dan bij solo-optredens… althans, tot dusver.  

V: Je klimt niet zo snel op een podium?
A: Nee.

V: Waarom niet?
A: Behalve dat ik misschien niet het type persoon ben dat op dergelijke aandacht zit te wachten, is het mijn grote droom om bij een gerespecteerd bedrijf in teamverband aan duurzame producten te werken. ’s Avonds naar huis te gaan en dan te denken aan wat teamleden aan waardevolle inzichten en slimme toevoegingen hebben geleverd, in plaats van alleen aan mijn eigen bijdragen.

V: Kennelijk ben je bescheiden van aard. Maar ondanks dat heb je uitgevonden hoe we jaarlijks 4,8 miljard koffiebekers veel minder milieubelastend kunnen laten zijn. Dat is niet weinig! 
A: Nogmaals, het op te lossen probleem tackle je alleen als anderen meedoen. Gelukkig heb ik nu gesprekken met serieuze investeerders. En daar ben ik trots op, net als op het ontwerpen van de driehoekige koffiebeker,