Heerlijk om te worden weggeblazen
Af en toe kom je een werkelijk uitzonderlijke persoon tegen. Iemand die achteloos grenzen overgaat, waar anderen een leven lang tegenaan hikken. Het geval wil dat de jonge vrouw waarover ik nu spreek zich wegens ziekte niet voor de Young Lady Business Academy kon presenteren, maar, doortastend als ze is, zorgde ze dat er een andere afspraak tot stand kwam. Waardoor ze op een doordeweeks moment bij mijn bedrijf op de stoep stond om alsnog haar pitch te doen.
Kort gezegd, die pitch blies me weg.
De jonge vrouw van deze pitch, de 17-jarige Emma Dekker, leek uit meerdere personen te bestaan. Ze verenigde eigenschappen – visie, durf, ondernemingslust, sociaal bewustzijn, oog voor zwakkeren – waarvoor je normaliter toch een clubje mensen nodig hebt om het bij elkaar te brengen. Met als gevolg dat ze mij én overrompelde met talloze, verfrissende ideeën over sociale ondernemingen die het leven mensen kunnen verbeteren, én niet uitgesproken raakte over haar ambitie een succesvolle zakenvrouw te worden, én, alsof dat nog niet genoeg was, een pas door haar afgeronde documentaire liet zien, getiteld ‘Nooit meer eenzaam’. Waarbij ze inzoomt op een vraag die met lichtsnelheid op onze samenleving afstormt: in hoeverre kunnen zorgrobots de afwezigheid van menselijk contact compenseren of verzachten? Of blijft de mens van vlees en bloed daarbij onmisbaar?
Niet alleen is genoemde docu machtig interessant; Emma heeft ook daadwerkelijk scholieren geïnspireerd om met regelmaat eenzame ouderen te ontmoeten en, bijvoorbeeld, spelletjes met hen te gaan doen.
Behalve dat Emma indruk maakte vanwege het ogenschijnlijke gemak waarmee zij kansen ziet, op mensen afstapt, initiatieven opzet en dingen gedaan krijgt, was er nog iets anders waar ik voor viel. Haar bewuste doofheid voor stemmen die zeggen ‘zou je dat nou wel doen?’, ‘ben jij daar niet te jong voor?’ en ‘hoe ga je dat in hemelsnaam voor elkaar krijgen?’. Emma’s reactie tegenover die geluiden was er één van hartveroverende onverschilligheid: ‘Waar maken al die bezorgde mensen zich druk over? Ik kan het toch altijd proberen? “Nee” heb je, “ja” kun je krijgen.’ In mijn dromen beschikken alle deelnemers van de Young Lady Business Academy over het soort daadkracht en eigenwijsheid, die Emma tijdens die pitch tentoonspreidde.
Wat me, tenslotte, ook raakte was de vanzelfsprekendheid waarmee Emma al die verschillende zaken aanpakt en uitvoert. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Terwijl ik dacht: je moest eens weten hoeveel volwassenen nooit verder komen dan een fractie van jouw kracht, energie en authenticiteit.
De volstrekt natuurlijke flair om onmiddellijk werk te maken van zaken die zij belangrijk vindt, blies me misschien nog wel het meeste weg. Heerlijk.