Ilse van der Woude: ‘Geld mag in kunst nooit een doel zijn’.
Opleiding: Crossmedia Design aan AKI ArtEZ Enschede
Belangrijke stap door YLBA: ‘Leren dichtbij jezelf te blijven. Welke mensen ken ik al? Wat doe ik graag? Waar kom ik vaak? En van daaruit iets waardevols creëren.’
Weerstand: vanuit mezelf, de aannames in mijn hoofd, bijvoorbeeld dat ik als persoon niet zou passen op de kunstacademie
V: Samen met jouw
creatieve partner Monique Friesen ben je in het moederschap gedoken. Vertel…
A: Ja. Het is op een heel natuurlijke manier ontstaan. Nadenkend over onze
toekomst begonnen we elkaar logischerwijs vragen te stellen over het
moederschap. Waarom wel? Waarom niet? Wat de consequenties zijn. Of die goed of
slecht zijn, enzovoorts… Alles, eigenlijk.
V: Anderen gaan op
een goed moment weer over naar een volgend onderwerp. Jullie niet.
A: Nee. De hoeveelheid vragen groeide maar door en door. En we dachten: wat
is er eigenlijk weinig bekend over het moederschap. En wat wordt er weinig over
gesproken. Die gebrekkige aandacht was voor ons aanleiding om er juist wél mee
aan de slag te gaan.
V: Heeft dat aan de
slag gaan met het moederschap ook een activistisch doel?
A: Dat is geen doel, maar wel een resultaat, denk ik. Monique en ik legden bijvoorbeeld
allebei een associatie tussen ‘moederschap’ en ‘verdwijnen’. Alsof je er als
moeder ineens niet meer toe doet. Geen deel meer hebt aan de geschiedenis. Afgesneden
raakt. Dat gegeven is even interessant als tragisch. Door daar met vrouwen over
in gesprek te gaan, ze daar bewust van te maken, kom je al snel bij toenemend
zelfbewustzijn en vrouwenrechten uit.
V: Wanneer is zo’n
project rond moederschap afgerond?
A: Goeie vraag. Misschien loopt het altijd door. Zijn er altijd weer
nieuwe, relevante vragen over dit onderwerp. Waarom zou een project een einde
moeten hebben als het, zoals in dit geval, nog steeds waarde heeft voor
vrouwen?
V: Sowieso willen jullie kunst meer loskoppelen van ego,
en van geld. Klopt dat?
A: Zoiets bedenken wij niet. Dat is al gaande. Kijk naar een bekende kunstenaar
als Daan Roosegaarde: die lost maatschappelijke problemen op en zoekt daar
verbindingen bij, bijvoorbeeld met wetenschappers. Dat is ook hoe wij denken
dat kunst moet en zal gaan functioneren.
V: Jullie gaan nog
een stapje verder en zeggen: ‘geld mag in kunst nooit een doel zijn’.
A: Dat is toch ook zo? Als je jouw artistieke keuzes laat bepalen door de
drang er geld mee te verdienen, ben je toch niet met kunst bezig maar met geld
verdienen? Dat is ook prima. Maar in onze ogen heeft kunst een andere functie.
Waardecreatie. Dat je daar uiteindelijk geld voor krijgt, is natuurlijk wel
belangrijk om in leven te blijven. Maar nogmaals: voor een kunstenaar mag het
niet voorop staan.
V: Toch vinden jullie
het voor kunststudenten heel belangrijk om na te denken over het
ondernemerschap.
A: Absoluut. Ik zeg wel eens: kunstenaar-zijn is de hardste vorm van
ondernemen. En waarom? Omdat kunst heel persoonlijk is, heel dichtbij jezelf
ligt. Als het dan niet wordt opgepikt of terzijde wordt geschoven is dat extra
pijnlijk. Vraag je dus af hoe je, buiten de grillen van het publiek, een stabiel inkomen voor jezelf kunt genereren.
Anders houd je dat ondernemen niet vol.