Isabella Antonyan: ‘Ertoe doen, Be where the action is!’

V: Waarom speelt jouw droom zich af in de corporate wereld?
A: Omdat ik denk dat in de corporate wereld de écht belangrijke beslissingen worden genomen. Of het nu goed is of slecht, zelfs de politiek is vaak afhankelijk van wat grote bedrijven beslissen. Kortom: als je de wereld wilt veranderen, moet je de corporates veranderen.

V: Je bedoelt: om de macht te beïnvloeden moet je zorgen dichtbij de macht te zitten.
A: Precies. En als ik daar eenmaal ben, wil ik gaan werken volgens de principes van politiek-filosoof John Rawls die streeft naar optimalisatie van de welvaart van de minst bevoorrechten.

V: Uiteindelijk wil je met dat gedachtengoed in Londen terechtkomen, de financiële hoofdstad van Europa. Waarom daar?
A: Om te beginnen zie je daar extreme ongelijkheid tussen de beslissers, hoog in de organisatie, en de uitvoerders die amper rechten hebben en elke dag op straat gezet kunnen worden. Maar dan kom je vanzelf ook bij de reden om juist naar Londen te willen: het is er naast keihard ook heel dynamisch, dynamischer dan hier. Die dynamiek biedt kansen.

V: Want?
A: De Londense bankwereld is innovatief. Wil altijd voorop lopen. Vandaar dat juist daar volgens mij kansen liggen om die harde cultuur te veranderen. Zachter, duurzamer te maken. Ik wil daar bij zijn. Ertoe doen. Be where the action is.    

V: En waar bevind je jezelf nu, onderweg naar Londen?
A: Ik ga binnenkort beginnen als case manager bij Fiduciam, in Hilversum. Daar ben ik heel enthousiast over. Zij verstrekken onder meer niet-bancaire overbruggingskredieten aan MKB-bedrijven vanuit de visie van organische groei. Dat is precies het soort filosofie waar ik me in kan vinden. En waar ik nu ervaring mee op ga doen.  

V: Je wilt niet bij een traditionele bank werken?
A: Juist wel! Hoe traditioneler een bank, hoe meer winst er valt te behalen.

V: Waarom vind je gelijkheid zo belangrijk dat het leidraad is bij jouw werk in de financiële wereld?
A: Ik heb een Armeense achtergrond. Als je ziet wat voor potentie een land als Armenië heeft maar het door gebrekkige financiering en infrastructuur toch niet erg vooruitkomt, word je met je neus op de ongelijkheid gedrukt. En die ongelijkheid wordt erger. Want elke dag dat de situatie in Armenië blijft zoals die is, trekken de slimme mensen weg naar delen van de wereld waar je beter kunt leven. Let wel, mijn achtergrond is niet de enige reden dat ik voor meer gelijkheid strijd, maar het speelt er wel een rol in.

V: Tot slot heb je ook nog de ambitie om als jonge vrouw de resten van het glazen plafond te doorbreken.
A: Mijn moeder zegt altijd: als vrouw moet je twee keer zo hard je best doen om hetzelfde te bereiken. Ik wou dat ze ongelijk had, maar wat ik gemerkt heb is dat het jammer genoeg klopt wat ze zegt. Op de basisschool kreeg ik weliswaar een correct schooladvies, maar vervolgens bood de middelbare school mij ondanks dat advies toch een niveau lager aan. Zo werd ik al vroeg geconfronteerd met ongelijkheid. Vandaar mijn enorme motivatie daar een einde aan te maken. Uiteindelijk heb ik trouwens Atheneum Extra gedaan.